ضمن عرض سلام قطعه شعری به زبان بلوچی در ارتباط با میلاد سرور کائنات که در سال 1387 آنرا سرودم حضورتان تقدیم می نمایم امیدست مورد پسند واقع شود :

((( میلاد نبی اکرم )))

کُپر  سیه پوش  بوت ،  نور محمد(ص) رسِت

مُلک   گلان چوپ   بوت ،  مُلک  مُخّلَد رسِت

رنگ زمین  سبز بوت،  کیسگی دِرت آزمان

یَکبَہ  دِگہ  ماه   دو کَپّ ،  روح  مجرّد رسِت

جام  جهان   پر شَکَر ،  بستی  سعادت   کمَر

پهکَ  بکن  با  حَبر  ،    ماه   منَوّر   رسِت

 دوشی  مۂ  اِستارگان،  سِٹّ  و کَپے  کپتگَت

 دیم  چه  وش اختران ،   اختر  اسعد   رسِت

عقل  مَآ   سِٹّ  و  کپ،  لوٹِت  وتہ  پیش بدنت

 نُنّک  هما  نُنّک اِنت ،  گر چه  به  ابجد رسِت

 دور مئی  دوره اِنت ،  شاه  جهان  چه  مۂ اِنت

 جان  مئی   بوت   فدا  ،   عُمر   مویّد   رسِت

مرگ  حسودان  دین ،   کور   ببیت   آ   لعین

چمّ  و   دلاَ   وش  بدار  ،   چمّ   مَرمّد  رسِت

کُبل  جَنان   مَن  دَپَہ ،   دست چہ   نامحرمان

زوت بگُوش  مطربہ ،  عِشرَت  سَرمَد  رسِت

 بوی   گل   احمدی  ،    بوی   محمّد   رسِت

دیئم  تئے  نور  حق ،  ساهگی  نیست اِن   ترا

ساهگ ء َ معنا  نیست ،  روژنی  بی حدّ  رسِت

ادامه

.

بوتگنت   مُچ   دِلترّک ،  دولت ِ  احمد   رسِت

 محمدامین دهواری نژاد

زمستان 87

 قرآن كريم يكى از عمده ‏ترين و سازنده ‏ترين اهداف رسالت رسول اكرم صلى الله عليه و آله را تاليف قلوب و ايجاد انس و تفاهم به جاى خصومت و دشمنى بيان میدارد و اگر كسى در تاريخ، به ديده عبرت بنگرد اين معنى را از شاهكارهاى رسالت محمدى‏ صلى الله عليه و آله میيابد.

«واعتصموا بحبل الله جميعا ولاتفرقوا»

همگى به حبل و رشته خداوندى چنگ بزنيد و پراكنده نگرديد.

ما مسلمانان به اين آيه زيباى قرآن، بيشتر بايد بينديشيم:

«فتقطعوا امرهم بينهم زبرا كل حزب بمالديهم فرحون‏»

 اهل كتاب و پيروان اديان آسمانى و اتباع رسولان الهى، گروه، گروه شدند، ضد و دشمن هم گشتند و هر يك به آنچه نزد اوست‏ خرسند و شادمان گرديدند. (المؤمنون /53)

طرح انديشه «وحدت جهان اسلام‏» يكى از مشغوليت‏ هاى فكرى ديرينه و اساسى حضرت امام (ره) بود كه او در طول دوران فعاليت اجتماعى - سياسى خود چه قبل ازپيروزى «انقلاب‏» اسلامى و چه بعد از آن لحظه ‏اى از آن غفلت نورزيد. وفادارى صادقانه امام به «وحدت‏» نه تنها او را به برجسته‏ ترين شخصيت انقلابى جهان اسلام تبديل نمود، بلكه او توانست در ميان فرقه ‏هاى اسلامى مختلف نيز جايگاه بس رفيعى كسب نمايد.

ایشان فرمودند:

«...وظيفه ما اين است كه از حالا براى پايه ‏ريزى يك دولت‏ حقه اسلامى كوشش كنيم، تبليغ كنيم، تعليمات بدهيم، هم‏فكر بسازيم، يك موج تبليغاتى و فكرى بوجود آوريم تا يك جريان اجتماعى‏ پديد آيد و كم ‏كم توده‏ هاى آگاه، وظيفه‏ شناس و ديندار در نهضت ‏اسلامى متشكل شده قيام كنند و حكومت اسلامى تشكيل دهند. تبليغات و تعليمات دو فعاليت مهم و اساسى ماست...‏»

امام خمينى (ره) به عمق نقش اجتماعات دينى چه در بعد انديشه ‏سازى و چه در بعد اجتماع ‏سازى به خوبى پى‏برده بود. او اجتماعات و مراسم دينى را صرفا به منظور كاربرد تعليمى و آموزشى آن در مقولات فكرى، مورد تشويق قرار نمى‏دهد بلكه مهم‏تر از آن به نقش اجتماع ‏سازى و شکل ‏دهى روابط اجتماعى جديد از طريق گردهمايى‏ها و نيز آگاهى يافتن مسلمين از قدرت و نيروى ارادى و انسانى‏شان هم اشاره دارد. به همين جهت است كه «روز قدس‏» به عنوان سمبل وحدت جهان اسلام كه پيام انقلابى و ضد استعمارى هم دارد از سوى ايشان در سطح جهان اسلام پيشنهاد گرديد و همچنين بزرگداشت «هفته وحدت‏» ميلاد حضرت رسول (ص) (از 12 ربيع الاول به روايت اهل تسنن تا 17 ربيع الاول) مورد حمايت وى قرار گرفت; چه اين‏كه از ديدگاه او روند وحدت بين مسلمين، ضرورت ايجاد سمبل‏ها و نهادهاى تازه ‏اى را مى‏طلبد كه فراتراز زمان و مكان قرار دارد.

رهبر معظم انقلاب اسلامي نیز در رابطه با هفته وحدت فرموده اند:

اگر امروز بشريت متوجه اين رحمت‏ بشود - رحمت وجود اسلام، رحمت تعاليم نبوى، اين سرچشمه جوشان" وحدت" و آن را بيابد و خود را از آن سيراب كند، بزرگترين مشكل بشر برطرف خواهد شد. اگر چه همين امروز هم، تمدنهاى موجود عالم، بلاشك از تعاليم اسلام بهره ‏مند شده ‏اند و بدون ترديد آنچه از صفات و روشهاى خوب و مفاهيم عالى در بين بشر وجود دارد، متخذ از اديان الهى و تعاليم انبياء و وحى آسمانى است و بخش عظيمى از آن، به اسلام متعلق است، ليكن امروز بشر به معنويت و صفا و معارف روشن و حق و دلپذير اسلام - كه هر دل با انصافى آن معارف را مى‏پذيرد و مى‏فهمد - نيازمند است. لذاست كه دعوت اسلامى در جهان، طرفدار پيدا كرده است و بسيارى از غير مسلمين هم دعوت اسلامى را پذيرفته ‏اند.

در پایان قطعه شعری راجع به هفته وحدت به دو زبان فارسی و بلوچی حضورتان تقدیم میگردد امید است مورد پسند واقع شود.

((( هفته وحدت )))

درود  و  هزاران  درود  و  سلام          به  روح   و   روان  خمینی   ا ما م

به  آن   چشم   بینا  و   زیبا   کلام         ببخشید   ز  وحدت  به  ایران  دوام

بزرگ  مرد   آزاد   و   نیکو  مرام         بسی   آشنا    بر  امور   و   ز ما م

به  آن  رهبر   نیک   ایران   زمین        به  آن   مر شد   پیر   دنیا  و   دین

چو  ایران   بود   مشتمل    مذهبین        ضرورت  بد ید   بین شان  وحد تین

به  اصل  دیانت   د و   تا   اعتلاف        به   فر ع ِ   شریعت   بو د   اختلاف

ا صو ل    قوانین    عنایت    نمود        حقو ق    ا قـلّین     رعایت     نمود

قوانین   مجلس   اساسی    نوشت         بد ید   ملک  ایران    بسان   بهشت

به  میلاد   ا حمد    بدید    اختلاف         به  هفته   وحدت    بد ا د   اعتکاف

ز  حیث  نمونه   بگفت  آن  ا ما م         به  ا مت   ببخشید   یک  هفته  عنام

و لیکن  یک هفته   نه عرف  زمان        که   و حد ت  ندارد   زمان  و  مکان

مسلمان  عالم   همه   دست  بدست         زنید  مشت  محکم   به  شیطان مست

((( شعر هفته وحدت به زبان بلوچی ))) 

(((    و حد تی  هفتگ   )))

دروت  ءُ  هزاران  دروت  ءُ  سلام         به  روح  ءُ  روان  ِ  خمینی ا ما م

به  آ   چمّ   روژنا   ءُ    زیبا   کلام        بداتی  چَہ  وحدت   بہ  ایران  دوام

مزن نام  ءُ   آزات  و  مردی  مرام         بسی   آشنا یت   امور   و   ز ما م

به  آ   رهبر   نیک ِ   ایران   زمین         به   آ   مرشد ِ  پیر  دُگنیا   و  دین

چو  ایران  هتـَت   مشتمل  مذهبان         بگوشتی  ضلورت  بکنیئت وحدتان

په  اصل   دیانت   دو وان  اعتلاف         پَه   فرع  شریعت   مَبیت   اختلاف

اصول  ِ   کوانین    عنا یت    کوتا        حقوق     ا قـلّین     رعا یت    کوتا

کوانین   مجلس   اساسی    نوشت        بدیست  ملک  ایران   بسان  بهشت

په  میلاد   احمد   دو وان  اختلاپ        په  هفته   وحدت    بدات  اعتکا پ

چَه  حیث  نمونه  بگوشت  آ  امام        به  ایرانی  امت   یَک هفتگ  عنام

و لیکن  یَک هفتگ نه عرف زمان        که وحدت  نپُجّیت  مه  جا ءُ  مکان

مسلمان عالم  شما  دست  مه دست       جنیت سکین مشتی به شیطان مست

بگوَش   تو  امینا   مه  آسَر  کلام        بیان   کن   نهایت    مر ا م  ِ   امام

دلا گر  شمی  هست  اومان  بهشت       ببئیت عامل ِ هر چه  کانون  نوشت  

الحمد لله که ما مسلمانیم و تابع دین مبین اسلام. دین اسلام مکمل تمامی ادیان آسمانی و به عنوان کامل ترین و  آخرین دین از هر حیث معرفی شده است.

خداوند متعال برای امت آخر زمان دین اسلام را معرفی کرده و فرموده است که اسلام دینی است که نزد پروردگار عالم پذیرفتنی ( إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ ) و پس از آن هیچ دینی قابل قبول نیست و ادیان گذشته منسوخ و بایستی پیروان آن ادیان به دین اسلام مشرف شوند :

وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الإِسْلاَمِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (  آل عمران -  58 )

و کسی که غیر اسلام دینی دیگرانتخاب کند پس از او قبول کرده نمی شود و او در آخرت از زیان کاران خواهد بود.

براستی اینکه میگویند اسلام کامل ترین دین است یعنی چه ؟ چه عاملی باعث جامعیت و کاملیت اسلام شده است ؟  آیا مسلمانان صدر اسلام و مسلمانان قرون گذشته و یا حتی ما مسلمانان فعلی به این امر واقف بوده و هستیم .

دین اسلام دارای یک اساس نامه به نام قرآن و یک سری فرامین و احکامات جانبی است که رسول گرامی اسلام در طول عمر با برکت خویش آنها را به مسلمانان عصر خویش آموزش می دادند از قبیل : تلاوت و تدبر در قرآن، ادای نماز، روزه، حج، زکات، و جهاد و ... و بسیاری اعمال دیگر به ظاهر خیلی ساده و جزئی از جمله آداب خورد و خوراک، معاملات و معاشرات،  خوابیدن و برخواستن، نظافات شخصی و بسیاری اعمال دیگر که در این مقال نمی گنجد. 

وجود چنین اساسنامه ای کامل و جامع و عمل به فرامین و احکامات الهی و پیروی از سنت و سیره پیامبر عظیم الشان اسلام باعث شد تا دین اسلام بعنوان دین برتر و حاکم دنیا و مسلمانان بعنوان انسانهای نمونه و الگو میان سایر انسانها در قرنهای متمادی شناخته شوند.

پیشرفت مادی و معنوی، سیاسی و اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و بالاخره پیشرفت علمی مسلمانان در زمینه های مختلف ازجمله پزشکی، نجوم، ریاضی، معماری و همه و همه حاصل پایبندی مسلمانان به اسلام و عمل به فرامین قرآنی و تعالیم نبوی بود.

در کتاب آسمانی ما مسلمانان آیاتی هست که اگر در آنها یک کمی تدبر و تامل صورت گیرد نتایجی ببار می آورد که کامل بودن دین اسلام را بیش از پیش به اثبات می رساند و کتاب آسمانی قرآن را بعنوان بزرگترین معجزه دوران حیات بشریت معرفی میکند .

یک طرفه به قاضی رفتن نه انصاف است و نه جوانمردی . پشت سر مرده حرف زدن نیز جایز نیست. بنده خدا حافظ اگه میدونست یه روزی چنین جنجالی بین شاعران رخ میدهد هرگز این شعر را نمی سرود و اگه هم می سرود طوری می سرود که ما شاعران معاصر اینقدر زبون درازی نکنیم !  بهر حال اتفاقیست که اوفتاده و به نظرم این جنجال حالا حالا ها ادامه دارد ...

از آنجا که متن جنجال طولانی بود آنرا در ادامه مطلب آوردم و مجبور شدم قبل از آن جوابیه خودم را نمایش بدم.

( جواب شاعر بلوچستان به همه اهل جنجال )

( حافظ )

اگر آن ترک تبریزی بدست آرد دل ما را

به خال هنویش بخشم سمرقند و بخارا را

****

( دهواری نژاد )

بیا  بنگر   چه  دعوایی   فتا د ه   بین   شا عر ها

از  آن  روزی که حافظ  داد  سمرقند و  بخارا  را

ا گر  حا فظ   عطا  فرمود   سمرقند  و   بخارا   را

و یا صائب  بدو  بخشید  سر  و  دست و تن و پا را

و گر  آن ترک  تبریزی  که  داده  روح  و  اجزا  را

و یا  آن  کرد  گروسی  تن و جان  و  سر  و   پا را

ا گر  دکتر  به  او  بخشید   تمام  روح   و  معنا  را

و یا  عاصف  که  بخشیده  بهشت  و عرش اعلا  را

و گر آن  شاعری دیگر  یه من کشک و دو من  قارا

به زعم  خود  هنر  کردند   که  بخشیدند  اینها  را !


هر آنچیزی که بخشیدند  بود بخشی  ز نعمت ها

بخوانید   ا یُّها  ا لشُعَرا   تَعُدّ و ا  نِعمَتُ  الله  را

عجب ماندم ازین بخشش که کردند  کل  درویشان

ر ها  کردند   کل ها  را  و  چسبیدند   ا جز ا   را

هم اکنون  شاعری  شید ا   ز  و ا د ی  بلوچستان

قد م  بنهاده  در  پیش   تا  کند  حل  این  معما  را


در این میهمانی چند روز که او میزبان و ما میهمان

کجا  میهمان  می بخشد  به  میزبان  جا  و  بُنجا  را


هر آنچه هست  بدست ما  امانت هست  بچند  روزی

ستا نند  آنچه را  دادند  به  روزی  که  برند  ما  را

نه ما را لا ف بخشش هست  نه مردی و جوانمردی

نه  یا و ه  می سراییم  ما   نه  اندازیم   بلف ها  را

به یک جمله  دهم  پندی ز پند نامه ی دهواری

ندارید گر دل ِ بخشش  نگویید این سخنها را


اگر   یار    سر ا و ا نی   بدست  آرد  دل  ما  را

به خال هندویش بخشم  هر آنچه  داده  خود  ما را

و گر   لا فی  ز نم  گویم   بجای  مصرع  د و م

به خال هندویش بخشم  صد آنچه  داده  او ما را !!!

ازل بود وعدم بود و نیستی،  نه جانداری بود و نه زیستی، نه مایع بود و نه گازی، بجز او نبود چاره سازی،  نه چپ بود و نه راستی، نه کمی بود و نه کاستی، نه بالا بود و نه پایین، نه دینی بود و نه آئین، نه جن بود و نه انسان،  نه ملک بود و نه شیطان، نه باد بود و نه آبی، نه آتش و نه خاکی، نه زمین و نه آسمان، نه انجم و نه کهکشان.

در روایات هست که خدا بر عرش بود و عرش بر آب در واقع هر چه بود و نبود دریایی بس وسیع از آب و عرش پروردگار و بیش ازین روایتی موجود نیست.

پیدایش کائنات اینگونه بود که خداوند قنطاری خلق فرمود که طول و عرض آن هر کدام پانصد سال راه.  گفتند که محتویات آن قنطار آب و باد و خاک و آتش و گوهری اندر میان. چون نظرافکند به گوهربا هیبت و قهر، قنطار شد دو تکه و آب بر آتش روان وحاصل این جریان کف بود و دود که کفش آب دریاها شد و دودش زمین و آسمانها.

خلاصه کلام اینکه خداوند متعال در وجود هر جسم یا شیئ خاصیت و اثری قرار داد مانند خاصیت سوختن در آتش و گرمی و سردی هوا را در باد و رشد و شکوفا کردن تخم گیاهان را در خاک و حیات بخشیدن هر چیز را در آب ووو... عوامل طبیعی نظیر رعد و برق و سیل و طوفان و زلزله که حاصل فعل و انفعالات طبیعت هستند نیز خواص مختص خود را دارند که گاها و قریب به اتفاق برای دست ساخته های بشر زیان بارند و به همین جهت به بلاهای طبیعی معروفند.

حال که به نکته مورد نظر رسیدیم می خواستم عرض کنم که زلزله سوا از آثار مثبت و مفیدی که ممکن است برای زمین داشته باشد، چنانچه از حد متعارف تجاوز کند مطمئنا آثار زیان بار مالی و جانی برای انسان به همراه خواهد داشت. حد متعارف زلزله بسته به محل وقوع آن معمولا زیر پنج ریشتر بوده و بیش از آن در مناطق مسکونی بدون خسارت نخواهد بود البته بجز کشورهایی مانند ژاپن که با توجه به زلزله خیز بودن منطقه سالهاست تحقیقات بعمل می آورند و جهت پیشگیری از خسارات  مقاوم سازی ساختمانها را به حد اعلا رساندند.

اما در کشورهای خاورمیانه و کمتر توسعه یافته بطور حتم به یقین زلزله بالای 5 ریشتر زیانبار بوده و علاوه بر خسارات مالی خسارت جانی نیز به همراه داشته و دارد. حداقل در این چهل و اندی سال که بنده از خداوند عمر گرفتم به یاد ندارم که زلزله ای به مقیاس 5 ریشتر و به بالا اتفاق افتاده باشد و خسارات مالی و جانی نداشته باشد مگر زلزله اخیر که در سراوان به وقوع پیوست که البته این نیز بدون خسارت نبود بلکه 40 نفر کشته و هزاران نفر زخمی و کلی ویرانی به همراه داشت منتها کیلومترها دورتر از مرکز زلزله و در کشور پاکستان.

براستی :

چه عاملی باعث شد که زلزله ای با مقیاس 7/7 ریشتر در منطقه ای اتفاق بیفتد در حالیکه اکثریت ساکنان آن حتی معنای مقاوم سازی را نمی دانند چه برسد به اجرای آن ؟

چه عاملی باعث نجات هزاران نفر که دیوار خانه هایشان را با خشت و گل روی زمین صاف خدا بنا کرده و روی دیوارها ی کج و کوله منازل چوب و روی چوب خروارها خاک ریختند و آن را سرپناه خود و خانواده خود ساختند ؟

چه دستی در کار بود که حتی دیوارهای سی چهل ساله خشتی گلی زمان تخریب رو به کوچه ها آوار شدند نه سمت حیاط خانه ها ؟

چه دستی در کار بود که منازل 50 ساله بنا شده بدون یک سانت پی کنی همچنان مقاوم و حتی یک ترک جزئی پیدا نکردند مگر اندکی ؟

واما تحلیلها :

عده ای گفتند :

عمق زلزله زیاد و خیلی پایین و در عمق 60، 90 و ... زمین بود که اگر چنین بود پس این لرزش و تکان و صدای وحشتناک چی بود ؟ چطور  شد که کیلومترها آنطرف تر و در خاک پاکستان خسارات ببار آورد 40 نفر کشته و هزاران نفر مجروح شدند ؟

عده ای گفتند :

عدم تراکم جمعیت و پراکندگی روستاها باعث شد تا خسارات به حداقل برسد. می گوییم حرف شما کاملا صحیح اما ما می گوییم خسارات نسبت به شدت زلزله تقریبا صفر بود چراکه حداقل حداقل ده روستا و آبادی در همان نقطه مرکزی و کاملا چسبیده به مرکز وقوع زلزله وجود دارد که بایستی 100 درصد تخریب می شدند.

خلاصه اینکه تمام این صحبتهای کارشناسی و غیر کارشناسی از طرف کسانی اظهار میشد که بیرون از محدوده اصلی زلزله بودند و تئوری وار و از درون کتابها اظهار نظر کردند.

اما ساکنان دو شهرستان سراوان و خاش که با تمام وجود شدت زلزله را احساس کردند  از یاد نخواهند برد شدت و وحشتناک بودن آن را و ازیاد نخواهند برد  چه خطر بزرگی از بیخ گوششان رد شد.

ساکنان دو شهر  سراوان و خاش و کسانی که در آن لحظه حضور داشتند به تنها چیزی که فکر می کنند این است که این یک اتفاق  ماورای طبیعی بود، یک اخطار بود، یک گوشزد بود و نجات از آن را نیز یک آیت، یک نشانه و یک معجزه الهی می دانند و از همان لحظات اولیه با ادای نماز آیات و نماز شکرانه و بجا آوردن روزه نفلی دست تضرع به پیشگاه صاحب طبیعت بلند کرده و ضمن استغفار از کرده های پیشین و ادای شکر به سبب نجات از بلا و بدست آوردن زندگی دوباره ،  عزم را برای آغاز یک زندگی پاک و بی آلایش جزم کردند.

مشرکان مکه در برهه ای از زمان جهت اثبات حقانیت خویش و رد آیات الهی تقاضای عذاب کردند و گفتند:

خدايا اگر اين [كتاب] حق است و از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهايى بباران يا عذابى دردناك بر سر ما بياور

خداوند متعال خطاب به پیامبر گرامی می فرماید:

وَمَا كَانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ            ﴿سوره انفال - آیه ۳۳ ﴾

"وخداوند  برآن نيست كه ايشان را عذاب كند تا  تو در ميان آنان هستى و خداوند ایشان را عذاب نخواهد کرد تا آنان طلب آمرزش میكنند"

ازاین آیه چنین استنباط میشود که عذاب الهی در یک جامعه  حتی اگر عذاب بر آنان حتمی و قطعی باشد، با وجود افراد ذیل محقق نخواهد شد :

اول : وجود افرادی نظیر پیامبر گرامی(ص) و به تبع آن وجود علمای کرام و ربانی که جانشینان پیامبر در عصرهای ما بعد هستند.

دوم : وجود افرادی گناهکار که امکان بازگشت و توبه آنان وجود دارد و این امر برای پروردگار قابل تشخیص است.

همانگونه که در روایات متعدد آمده  تا زمانی که یک نفر کلمه گوی " لا اله الا الله محمد الرسول الله" روی کره خاکی باشد، قیامت بر پا نخواهد شد چرا که وقوع قیامت به نوع خود عذابی دردناک برای انسانهای آن زمان بلکه برای کل جانداران خواهد بود.

با این امید که این معجزه برای ساکنان دیگر نقاط کره خاکی نیز قابل احساس باشد و بجای پرداختن به تجزیه و تحلیلهای جانبی کمی به عمق فاجعه و نجات معجزه آسای همنوعان خود بیندیشند و همراه و همدوش هم تصمیم به آغاز یک زندگی دوباره همراه با معنویت و مقید به قوانین و فرامین الهی بگیریم و فقط و فقط به رضایت پروردگار فکر کنیم و بس.

دهواری نژاد

خداوند متعال در چندین آیه راجع به علم غیب اشاره فرمودند و بارها به نبی گرامی اسلام می فرمایند که این موضوع را به گوش مردم برسان که حتی من که پیامبرم عالم به غیب نیستم و از خیر و شر یا نفع و ضرر خودم خبر ندارم که اگر غیر از این بود هرگز ضرری به من نمیرسید و برای خودم تا میتوانستم نفع و خیر جمع می کردم .

 مخصوصا در جنگها و غزوات بین مسلمانان و کفار باید همیشه پیروزی از آن مسلمانان میشد چرا که از همه مسائل جنگی با خبر میشدم و با آمادگی و اطلاعات کامل به میدان میرفتیم در حالیکه چنین نبود و در بسیاری از این جنگها مسلمانان شکست می خوردند.

از طرف دیگر در چندین آیه الله تبارک و تعالی رسول الله را خطاب قرار میدهد که چرا فلان کار کردی(شرکت منافقین در جنگ) - چرا با فلانی چنین برخورد کردی (عبس و تولی) - و ... و در جایی راجع به منافقینی که دور و بر رسول الله بودند مستقیما به ایشان می فرماید که تو نمیدانی یا نمیشناسی آنها را(منافقین را) ولی ما می دانیم و می شناسیم و بزودی آنان را در همین دنیا رسوا خواهیم کرد.

قابل توجه پیر پرستان :

- خیر و شر از جانب الله تعالی ست و کسی مالک نفع و ضرر خود و دیگران نیست حتی رسول الله (ص) :

28- سوره: 7 , آیه: 188

قُل لاَّ أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلاَ ضَرًّا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ وَلَوْ كُنتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَاْ إِلاَّ نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

بگو من مالک نفع و ضرر خودم نیستم جز آنچه خدا بخواهد  و اگر غيب میدانستم (از آینده خبر داشتم) قطعا برای خودم خير بيشترى می اندوختم و هرگز به من آسيبى نمیرسيد من جز بيم‏دهنده و بشارتگر براى گروهى كه ايمان میآورند نيستم.

قابل توجه مقایسه  کنندگان:

- رسول الله (ص) آنچه به ایشان وحی میشد بیان می فرمود و بس

8- سوره: 6 , آیه: 50

قُل لاَّ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَلا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَفَلاَ تَتَفَكَّرُونَ

بگو  نمی گويم شما را که گنجينه‏ هاى خدا نزد من است و غيب نيز نمیدانم (علم غیب ندارم)  و به شما نمی گويم كه من فرشته‏ ام  پیروی نمی کنم جز آنچه را كه به سوى من وحى میشود  بگو آيا نابينا و بينا يكسان است آيا تفكر نمی كنيد

قابل توجه پیش داوران و صادرکنندگان حکم قبل از محاکمه :

- راجع به پیشگویی و اظهار نظر در مورد دیگران

خداوند متعال به رسول مکرم اسلام می فرمایند که به اطرافیانت بگو حتی در مورد کسانیکه به نظر شما انسانهای کم مقدار و خواری هستند نیز  پیش داوری و اظهار نظر نمیکنم که این انسانها مورد بخشش خداوند قرار نمیگیرند از کجا معلوم شاید همین کسانیکه شما آنها را خوار می نگرید نزد خداوند عزیز باشند چرا که شما از قلب و دل و درون آنها خبر ندارید و فقط خداوند عالم به ضمیر آنهاست:

5- سوره: 11 , آیه: 31

وَلاَ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَلاَ أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلاَ أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلاَ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ اللّهُ خَيْرًا اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنفُسِهِمْ إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ

و به شما نمی گويم كه گنجينه‏ هاى خدا پيش من است و غيب نمیدانم (عالم به غیب نیستم) و نمی گويم كه من فرشته‏ ام و در باره كسانى كه به دید شما خوار و ذلیلند نمیگويم که خدا هرگز خيرشان نمیدهد خدا به آنچه در دل آنان است آگاه‏تر است [اگر جز اين بگويم] من در آن صورت از ستمكاران خواهم بود.

قابل توجه وابستگان به ملا نمایان بیسواد :

هیچکسی در زمین و حتی آسمانیان علم غیب نمیداند :

 سوره: 27 , آیه: 65

قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ

بگو نمیداند هر كه در آسمانها و زمين است علم غیب را جز خدا و نمی دانند كى برانگيخته خواهند شد.

- هیچ بشری از آینده خود خبر ندارد و حتی از فردای خویش خبر ندارد که چه خواهد شد:

إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ(سوره لقمان آیه 34)

در حقيقت‏ خداست كه علم وقوع قيامت نزد اوست و اوست که باران را فرو می فرستد و می داند آنچه را كه در رحمهاست  و كسى نمیداند فردا چه به دست می آورد و كسى نمیداند در كدامين سرزمين می ميرد در حقيقت‏ خداست كه داناى آگاه است

نتیجه اینکه :

علم غیب فقط از آن خداست و تمام امور به خواست و اراده اوست. کوچکترین اتفاقی که در عالم پیش می آید به مشیت اوست و بقول جمعتیها از خدا همه چیز شدنیست و از غیر خدا هیچ چیز ناشدنی.

سوره: 6 , آیه: 59

وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ

و كليدهاى غيب تنها نزد اوست جز او كسى آن را نمیداند و او می داند آنچه در خشكى و درياست  و هيچ برگى فرو نمی افتد مگر اينكه آن را میداند و هيچ دانه‏ اى در تاريكي هاى زمين و هيچ تر و خشكى نيست مگر اينكه در كتابى روشن ثبت است

بنابراین کسانی که در گوشه و کنار عالم ادعای پیشگویی و آینده نگری دارند و با عناوین مختلف و ابزارهای گوناگون مانند فال و تعویض و... سعی در گمراه کردن مردم دارند ، مشتی رمال هستند که با حیله و نیرنگ دکان باز کردند و جیب مردم نادان را نشانه گرفتند.

مواظب جیبتان باشید !!!

سلام علیکم

این شعر بنا به درخواست دوستانی درج شد که تقاضای ادامه وبلاگ با مفاهیم قبل یعنی درج موضوعات فرهنگی و ادبی را نموده بودند.

ضمن پوزش از این عزیزان لازم است عرض کنم که متاسفانه متاسفانه جمعی از ادب نماهای قشر فرهنگی ما ظرفیت فرهنگی نداشته و با حرکاتی ناجوانمردانه مطالب و اشعار برخی شاعران را بدون کسب اجازه کپی و در وبلاگ شخصی خویش درج می نمایند.

جالب اینکه نه تنها اسم ومشخصات سراینده شعر را درج نمی کنند بلکه آن شعر یا اشعار را بنام خود ثبت می نمایند!

برخی از این شاعرنماها هم  پا را فراتر نهاده و متاسفانه با سرقت اشعار دیگر شاعران با کمی تغییر در آن سعی در چاپ و انتشار آن بنام خود نموده و می نمایند!!

در نهایت باید عرض کنم که یکی از علل حذف اشعار و پرداختن به موضوعات جدید در این وبلاگ همین مسئله بود.

((( علت سرودن این مناجات )))

درحال رانندگی بودم که یک خودرو تویوتا با با سرعت از کنارم سبقت گرفت.  پشت خودرو یک بیت شعر نوشته بود که مصرع اول آن نظرم را جلب کرد.

تا خواستم بجنبم و مصرع دوم آنرا بخوانم ماشین مذکور پیچید و ماشینهای دیگری جلویم سبز شدندو خلاصه اینکه  ندیدم دنباله بیت چی بود و شاید هم دیدم و آن لحظه ذهنم کشش ثبت آنرا نداشت بهرحال مصرع اول بیت چنین بود :     

   الهی سفره ای بی نان نباشد

همانجا تصمیم گرفتم و به بغل دستی خودم گفتم که باید شعری با این مضمون (مناجات) بسرایم تا شاید روزی کسی یا کسانی بیایند و این مناجات را زمزمه بکنند و نیمچه ثوابی برده باشم.  

شعری که ملاحظه می فرمائید چون جنبه دینی دارد و نشر مسائل دینی جزو وظایف هر انسان مومن و مسلمان هست بر خود واجب دانستم  آنرا در دسترس عموم بگذارم .

در پایان از خداوند منان طلب یکرنگی و خلوص نیت می نمایم و امیدوارم که ریا و خودبینی را از وجود تک تک ما دور نماید.

آمین یا رب العالمین

(((  منا جا ت  )))

- نهی از تمسخر دیگران ﴿آیه  ۱۱ از سوره الحجرات﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَومٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُوا خَيْرًا مِّنْهُمْ ...

ای کسانیکه ایمان آوردید نباید مسخره کند یک قوم قومی دیگر را. شاید که آن قوم بهتر باشد از اینها ...

وَلَا نِسَاء مِّن نِّسَاء عَسَى أَن يَكُنَّ خَيْرًا مِّنْهُنَّ ...

و به تمسخر نگیرند زنان زنانی دیگر را

که شاید آن زنان بهتر باشند از اینان ...

- نهی از عیب و ایراد گرفتن از دیگران ﴿آیه  ۱۱ از سوره الحجرات﴾

وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ

و از يكديگر عيب و ایراد مگيريد و به همديگر لقبهاى زشت مدهيد چه ناپسنديده است نام زشت پس از ايمان

وَمَن لَّمْ يَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

و هر كه توبه نكرد آنان خود ستمكارند

نهی از گمان بد و جاسوسی و غیبت دیگران ﴿آیه  12 از سوره الحجرات﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد بپرهيزيد از بسيارى گمانها كه بعضی از گمانها گناه است

نهی از جاسوسی و غیبت دیگران ﴿آیه  12 از سوره الحجرات﴾

وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا

و جاسوسى مكنيد و بعضى از شما غيبت بعضى نكند

أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ

آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده‏اش را بخورد {بیشک} از آن كراهت داريد

وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ

و از خدا بترسيد كه خدا توبه‏ پذير مهربان است

نتیجه اینکه :

يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا

اى مردم ما شما را از مرد و زنى آفريديم و شما را ملت ملت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايى متقابل حاصل كنيد ...

إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ

در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست بى‏ترديد خداوند داناى آگاه است

در وصف فرزند خلف علی حیدر ،  فاتح خیبر ، پیر طریقت و شیر شریعت،

 گوشه جگر و نور بصر سید اعظم و سالار افخم رسول اکرم

( حسین حسان )

آنگاه که فلک روان

آن شاه جهان،

رحمت جن و انسان

امام نبیان و رسولان

در پی حکم یزدان

بدور جهان بود

تابان و گردان،

الله تبارک و تعالی در جای جای کلام پاک  از ادای نماز بعنوان یکی از ارکان اسلام یاد کرده و در اکثر موارد پس از نماز از  زکات نام برده و این بدین معناست که بهمان اندازه که ادای نماز اهمیت دارد، ادای زکات  نیز مهم و در مواردی نیز مهمتر است. چرا که نماز یک عبادت فردی و انجام آن رعایت حق الله است منتها ادای زکات جدا از عبادت فردی بنوعی کمک به همنوع و خلق الله است.

سوای زکات  الله باریتعالی در بسیاری آیات  امر به انفاق و دادن صدقه می کنند که این نیز کامل کننده بحث رسیدگی به خلق الله می باشد.

چنانچه خطاب به رسول حق می فرماید :

خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاَتَكَ سَكَنٌ لَّهُمْ وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ   ﴿ التوبه - 103﴾

از اموال آنان صدقه بگير تا به وسيله آن پاك و پاكيزه ‏شان سازى و برايشان دعا كن زيرا دعاى تو براى آنان آرامشى است و خدا شنواى داناست

* ای مسلمانان شما مانند کفار عمل نکنید!

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿المنافقون - 9﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد [زنهار] اموال شما و فرزندانتان شما را از ياد الله غافل نگرداند و هر كس چنين كند آنان خود زيانكارانند

اعراض از یاد الله در دنیا فقر و در محشر کوری بدنبال دارد:

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى

﴿سوره طه - 124﴾

و هر كس از ياد من دل بگرداند در حقيقت زندگى تنگ [و سختى] خواهد داشت و روز رستاخيز او را نابينا محشور مى‏كنيم

*** قرآن هدایتگر و بشارت دهنده به مومنان

إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا﴿9﴾

قطعا اين قرآن به [آيينى] كه خود پايدارتر است راه مى‏نمايد و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مى‏كنند مژده مى‏دهد كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود

*** از ماست که بر ماست!

إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا﴿10﴾

اگر نيكى كنيد به خود نيكى كرده‏ايد و اگر بدى كنيد به خود [بد نموده‏ايد]

*** درخواست خیر انسان عجول گاهی شر به بار می آورد!

وَيَدْعُ الإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءهُ بِالْخَيْرِ وَكَانَ الإِنسَانُ عَجُولاً

﴿11﴾

و انسان [همان گونه كه] خير را فرا مى‏خواند [پيشامد] بد را مى‏خواند و انسان همواره شتابزده است

(سوره 17 - آیه 36)

و چيزى را كه بدان علم  ندارى دنبال مكن زيرا  گوش و چشم و قلب همگی مسئول هستند ( و مورد بازخواست قرار خواهند گرفت)

حتی راجع به گفتار والدین نیز می فرماید:

وَإِن جَاهَدَاكَ عَلى أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا 

(سوره 31 - آیه 17)

و اگر تو را وادارند تا در باره چيزى كه تو را بدان دانشى نيست به من شرك ورزى از آنان فرمان مبر و[لى] در دنيا به خوبى با آنان معاشرت كن

12- سوره: 59, آیه: 21

اگر اين قرآن را بر كوهى نازل می کردیم يقينا آن [كوه] را از بيم پروردگار فروتن و از هم ‏پاشيده مى‏ديدى و اين مثلها را براى مردم مى‏زنيم باشد كه آنان بينديشند

إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا

قطعا اين قرآن به [آيينى] كه خود پايدارتر است راه مى‏نمايد و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مى‏كنند مژده مى‏دهد كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود

 الله جَلَّ جَلالُهْ

ذات و جمال فعل و حسن خصال و كرم بي‌پايان و مناعت فرمان كه هيچ‌كس نتاند فرمان ا و را خلاف كند و اسمي است خاص به ذات پاك پروردگار و جامع و صفات الوهيت و حيات ازليت و علم و قدرت براي اوست.  جمهور علماء اسم اعظم را الله مي‌دانند.

الرَّحْمنُ جَلَّ جَلالُهْ  

بسیار بخشنده و مي‌رساند كه بخشايش پروردگار بي حد و حصر است.

الرَّحيمُ جَلَّ جَلالُهْ 

بسيار مهربان و دو اسم «الرحمن» و «الرحيم» در يك صد و چهارده جا به شماره سوره‌هاي قرآن آمده است. و در چهار آيه، اين دو نام باهم آمده.

اَلْمَلِكُ جَلَّ جَلالُهْ

   پادشاه و دارنده‌ي هستي‌ها كه ملك و ملكوت در يد قدرت او و مرگ و زندگي همه و رستاخيز و شفاعت و نفع و ضرر و رزق و روزي و دل و سمع و بصر و بقاء و فناء همه كائنات در دست اوست.

اَلْقـُدّوسِ جَلَّ جَلالُهْ

         به معني بسيار پاك و منزه از هر عيب و نقص و جامع صفات كمال و ستوده شده به پاك و فضايل و انواع احسان.

اَلسَّلامُ جَلَّ جَلالـُهْ

         اوست كه ذات و صفات و افعالش به سلامت و پاك است. از آنچه شايسته كمال او نيست.

ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات مومنان به پیشگاه قادر متعال و عرض تبریک به مناسبت فرا رسیدن عید سعید فطر قطعه شعری راجع به وداع ماه مبارک رمضان تقدیم حضور می گردد.

الوداع و الوداع   ای  ماه  قرآن  الوداع

      الوداع ای ماه روض و ماه رضوان الوداع

الوداع و الوداع  ای  ماه رحمت  الوداع

      الوداع  ای  ماه  خیر  و  ماه برکت  الوداع

الوداع و الوداع  ای  ماه رمز  و  ماه راز

     لحظه هایت جملگی بود  فرصت راز و  نیاز

.

.

.

الوداع و الوداع  ای ماه صدر  و  ماه بدر

     از ثواب یکهزار ماه  بودی افزون  لیل قدر

الوداع و الوداع   ای  ماه  شوق  حافظان

     صوت قرآن با تراویح  روح و جان عابدان

الوداع و الوداع  ای ماه صوم  و  ماه نور

     ماه عفو و  مغفرت  بودی  برای هر صبور

الوداع  و الوداع   ای  ماه  وحی  آیه ها

     ماه بازگشت، ماه توبه،  ماه آشتی  با  خدا

الوداع  و الوداع  ای  ماه خیرات  الوداع

     الوداع  ای فرصت  نذر و  نذورات  الوداع

الوداع و الوداع  ای  ماه  تسبیح  و  دعا

    ماه اجر  و  ماه مزد  بی حساب  از ماورا

الوداع و الوداع  ای  ماه  غفران  و  کرم

     ماه  ذکر  کل اعضاء  حین خفتن  یا  قدم

الوداع و الوداع  ای ماه بخشش  ماه جود

     ماه سیراب گشتن از فیض خداوند الودود

الوداع و الوداع   ای  ماه  انفاق  و  عطا

     ماه عصمت از گناه  و ماه مسکین و  گدا

.

.

.

الوداع و الوداع  ای  ماه   زهد   زاهدان

     کن شفاعت  پیش الله  جمله  اهل زاهدان

الوداع و الوداع  ای  ماه رحمت  الوداع

      الوداع  ای  ماه  خیر  و  ماه برکت  الوداع

الوداع و الوداع   ای  ماه  قرآن  الوداع

      الوداع ای ماه روض و ماه رضوان الوداع

سروده : محمدامین دهواری نژاد

((( آداب تلاوت کلام الله مجید )))

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ

پس آنگاه که قرآن تلاوت می کنی از شيطان مطرود به خدا پناه ببر

(سوره 16 - آیه 98)

((( پایان ناپذیری و بی نهایتی کلمات حق تعالی )))

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِّكَلِمَاتِ رَبِّي

لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي

وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا

﴿سوره الکهف - آیه 109﴾

بگو اگر دريا براى (بیان) كلمات پروردگارم مركب شود، 

قطعا دريا پايان می يابد  پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان پذيرد هر